მინდობა

— (მივანდობ) მიბარება, სხჳს იმედზედ დადგომა, поручать, предоставлять.

— (მივენდობი) დადება ვისზედმე სასოებისა, დანდობა (ისაი. 14, 6; იოილ. 2, 21), уповать, надеяться, дерзать (ვეფხისტ. 14, 1236), полагаться на кого, на что, поручать себя.